🔶🔷 تامین منابع مالی (فاینـَنس) چیست
تامین منابع مالی
یعنی، مدیریت، ایجاد و مطالعه درباره منابع مالی، امور بانکی، اعتبار،
سرمایه گذاری، دارایی‌ها و بدهی‌ها که همگی، سیستم‌های مالی را تشکیل می‌دهند.
به عبارتی دیگر تامین منابع مالی، به معنای تحقیق و مطالعه این ابزارهای مالی است.
بعضی از کارشناسان، تامین مالی را به سه دسته مجزا تقسیم می‌کنند:
تامین مالی عمومی، تامین مالی شرکتی و تامین مالی شخصی.
همچنین به تازگی تامین مالی اجتماعی نیز مطرح شده است.
علاوه بر این، حوزه تامین مالی رفتاری نیز به منظور یادگیری در مورد رفتار انسان مطرح گردیده است
که محاسبات ریاضی گسترده‌ای را شامل می‌شود.
تامین مالی عمومی (Public Finance)
دولت فدرال، می‌تواند با نظارت بر تخصیص منابع، به جلوگیری از شکست بازار،
توزیع درآمد و ثبات اقتصادی کمک نماید. بودجه منظم برای این برنامه‌ها، عمدتا از طریق مالیات تامین می‌شود.
وام گرفتن از بانک‌ها، شرکت‌های بیمه و سایر دولت‌ها و سود حاصل از سهامِ
شرکت‌های دولتی، نیز به تامین مالی دولت فدرال کمک می‌کند. دولت‌های محلی
نیز از دولت فدرال کمک‌های مالی دریافت می‌کنند. علاوه بر این، هزینه گمرک در بنادر،
خدمات فرودگاهی و امکانات دیگر، جریمه ناشی از نقض قوانین، درآمد حاصل از صدور مجوزها
و گواهینامه رانندگی و فروش اوراق بهادار دولتی نیز از جمله منابع برای تامین مالی عمومی هستند.
تامین مالی شرکتی (Corporate Finance)
کسب و کارها با استفاده از ابزارهای مختلف برای تامین مالی استفاده می‌کنند
که از سرمایه گذاری‌های سهامی گرفته تا ترتیبات اعتباری.
یک شرکت ممکن است از یک بانک وام دریافت کند یا یک خط اعتباری تامین نماید.
مدیریت بدهی نیز می‌تواند به گسترش و توسعه یک شرکت کمک کند تا در نهایت سودآورتر شود.
کسب و کارهای نوپا ممکن است سرمایه خودشان را از سرمایه گذاران فرشته یا فروش درصدی از مالکیت شرکت،
تامین نمایند. اگر یک شرکت رشد کند و تصمیم بگیرد که به صورت عمومی و دولتی کار کند،
می‌تواند سهام خود را در بورس اوراق بهادار منتشر کند؛ این عرضه‌های اولیه اوراق بهادار (IPO)
موجب تزریق مقدار زیادی از پول نقد به شرکت می‌شوند. اما شرکت‌هایی که چندین سال قدمت دارند،
ممکن است سهام بیشتری را به فروش برسانند یا اوراق قرضه شرکتی بیشتری را منتشر کنند.
کسب و کارها ممکن است سهام مرغوب، اوراق قرضه آبی رنگ (که دارای ارزش زیادی هستند)
یا گواهی‌های سپرده سرمایه گذاری بانکی بابت سپرده را خریداری کنند.
آنها حتی ممکن است شرکت‌های دیگری را نیز خریداری کنند تا درآمدشان را افزایش دهند.
تامین مالی شخصی / خصوصی (Personal Finance)
برنامه ریزی تامین مالی شخصی معمولا شامل تجزیه و تحلیل وضعیت مالی فعلی فرد
یا خانواده و پیش بینی نیازهای کوتاه مدت و بلند مدت و تدوین و اجرای یک برنامه برای
برآورده ساختن آن نیازها، با توجه به محدودیت های مالی فردی می شود.
تامین مالی شخصی، یک فعالیت بسیار شخصی است که به شدت به درآمد فرد، شرایط زندگی،
اهداف و خواسته‌های وی بستگی دارد. همه کسب و کارها به پول نیاز دارند. از آنجایی که پول باید تامین شود،
به عنوان «منابع مالی» شناخته می‌شود.
در حال حاضر دو نوع منابع مالی وجود دارد: داخلی (یعنی منابع مالی در داخل کسب و کار)
و خارجی (یعنی منابع مالی در خارج از کسب و کار). کسب و کارهای نوپا،
برای خرید اموال مانند ساختمان و تجهیزات، به پول نیاز دارند.
آنها همچنین باید برای خرید مواد اولیه، پرداخت حقوق و دستمزد و پرداخت صورت حسابهای
مختلف مانند قبض آب و برق، پول نقد داشته باشند. کارآفرینان با تجربه (و یا کارآفرینان اجتماعی)
اغلب سرمایه مورد نیاز برای انجام فعالیت های روزانه کسب و کار را دست کم می گیرند(کم تخمین می زنند).
منابع داخلی برای تامین مالی
سرمایه‌های موجودِ کسب و کار را می‌توان گسترش داد. کسب و کار ممکن است با طلبکاران مذاکره نماید
که صورتحساب‌ها را دیرتر پرداخت نماید و یا برخی از محصولات و اجناس را به مشتریان، پیش فروش نماید.
این زمان، برای شرکت‌های کوچک به طور میانگین حدود 75 روز است (یعنی دو و نیم ماه).
اگر این مدت زمان، نصف شود، باعث افزایش قابل ملاحظه جریان پول نقد خواهد شد.
خیلی سودآور است. بیش از 60٪ از منابع مالی کسب و کار از سود بازپرداخت حاصل می‌شود.
منابع خارجی برای تامین مالی
اگر یک کسب و کار نیاز به منابع مالی بیشتری داشته باشد و نتواند پول مورد نیاز خود را از منابع داخلی تامین نماید، ممکن است به دنبال منابع مالی خارجی برود. دو نوع تامین مالی از منابع خارجی وجود دارد: وام بانکی و سرمایه سهمی.
وام بانکی
رایج ترین روش برای تامین مالی از منابع خارجی، قرض گرفتن از یک بانک است.
این قرض می‌تواند به صورت اوراق قرضه یا وام باشد که معمولا در یک دوره زمانی معین تنظیم می‌شود.
این دوره زمانی می‌تواند کوتاه مدت (2 تا 3 سال)، متوسط (3تا 5 سال) و یا بلند مدت (بیشتر از 5 سال) باشد.
نرخ بهره وام می‌تواند ثابت یا متغیر باشد. همچنین بانک وثیقه‌ای را برای اطمینان از بازپرداخت وام، از وام گیرنده
دریافت می‌کند. اوراق قرضه اساسا یک وام بسیار کوتاه مدت است. مقدار آن بر اساس مذاکراتی که بین وام دهنده
و وام گیرنده انجام می‌شود، متغیر است. نرخ بهره «حواله بیش از اعتبار دریافتی» (Overdraft) بیشتر از وام است.
سرمایه سهمی (Share Capital)
از سوی دیگر، اگر کسب و کار، یک شرکت محدود باشد، ممکن است به دنبال سرمایه اضافی باشد. این سرمایه می‌تواند از سرمایه گذاران خصوصی و یا صندوق‌های سرمایه گذاری تامین شود. سرمایه گذاران، به سرمایه گذاری در کسب و کاری که دارای رشد پویا است، علاقه دارند. برخی از سرمایه گذاران حتی خطرِ سرمایه گذاری در یک شرکتی که خوب کار نمی‌کند را نیز می‌پذیرند. این سرمایه گذاران در 10 شرکت سرمایه گذاری می‌کنند که 5 تا از آنها شکست خورده و چهار تا از آنها خوب هستند و یکی از آنها بسیارعالی کار می‌کند.
دیدگاهتان را بنویسید